bez polotu

См. также в других словарях:

• polot — m IV, D. u, Ms. polotocie, blm «inwencja twórcza; żywość, łatwość, lekkość w sposobie rozumowania, myślenia, wyrażania się itp.» Artysta, pisarz pełen polotu. Praca napisana bez polotu. Mówić z polotem …   Słownik języka polskiego

• ubogo — ubożej 1. «w sposób świadczący o ubóstwie; skromnie, nędznie, biednie» Ubogo ubrany. Człowiek wyglądający ubogo. Mieszkać, żyć ubogo. □ Choć ubogo, ale chędogo. 2. «skromnie, nieefektownie, nikle; bez polotu, bez fantazji» Książka ubogo… …   Słownik języka polskiego

• ukuć — dk Xa, ukuję, ukujesz, ukuj, ukuł, ukuty rzad. ukuwać ndk I, ukućam, ukućasz, ukućają, ukućaj, ukućał, ukućany 1. «wykonać coś, nadać czemuś kształt przez kucie» Ukuć pancerz. Zbroja ukuta ze stali. ◊ Ukuty wiersz, ukute wypracowanie itp. «wiersz …   Słownik języka polskiego

• ciężko — ciężkożej 1. «(z) dużym ciężarem, ze znacznym obciążeniem» Wóz ciężko wyładowany. ∆ Komuś jest ciężko «ktoś z trudem dźwiga coś ciężkiego» 2. «ociężale, powolnie; bezsilnie, bezwładnie» Ciężko chodzić, stąpać, wlec się. Ciężko powłóczyć nogami.… …   Słownik języka polskiego

• napisać — dk IX, napisaćpiszę, napisaćpiszesz, napisaćpisz, napisaćał, napisaćany 1. «nakreślić na czymś jakieś litery lub cyfry; wyrazić coś słowami na piśmie; stworzyć jakieś dzieło pisane» Napisać adres i numer telefonu. Napisać artykuł, sprawozdanie,… …   Słownik języka polskiego

• pedant — m IV, DB. a, Ms. pedantncie; lm M. pedantnci, DB. ów «człowiek przesadnie dokładny, drobiazgowy; nudziarz bez polotu, formalista» Sztywny, zimny pedant. Być pedantem w pracy, w sposobie bycia, ubierania się. ‹fr. z wł.› …   Słownik języka polskiego

• przyciężki — przyciężkiżcy 1. «mający zbyt dużą wagę, trochę za ciężki» Przyciężki worek. Mieć przyciężkie bagaże. przen. «bez polotu, nieudany, niezręczny, nieudolny» Przyciężki styl. Przyciężkie tłumaczenie. Przyciężka komedia. Przyciężka scenografia. 2.… …   Słownik języka polskiego

• przyziemny — przyziemnyni 1. «znajdujący się blisko powierzchni ziemi» Okna przyziemne. Mgły, wiatry przyziemne. Liście, pędy przyziemne roślin. ∆ astr. Punkt przyziemny → perygeum ∆ bot. Izgrzyca przyziemna → izgrzyca 2. «dotyczący powszednich, codziennych,… …   Słownik języka polskiego

• wypocić — dk VIa, wypocićcę, wypocićcisz, wypocićpoć, wypocićcił, wypocićcony wypacać ndk I, wypocićam, wypocićasz, wypocićają, wypocićaj, wypocićał, wypocićany «wydalić coś z potem» Wypocił nadmiar wypitej wody. przen. pot. «ułożyć jakiś tekst, napisać… …   Słownik języka polskiego

• wysmażyć — dk VIb, wysmażyćżę, wysmażyćżysz, wysmażyćsmaż, wysmażyćżył, wysmażyćżony wysmażać ndk I, wysmażyćam, wysmażyćasz, wysmażyćają, wysmażyćaj, wysmażyćał, wysmażyćany «smażąc pozbawić coś części płynnych; dokładnie usmażyć; smażąc przygotować»… …   Słownik języka polskiego

• ciężko — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., ciężkożej {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tak, że coś jest ciężkie, przenosi duży ciężar; mocno obciążony : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ciężko napakowana walizka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl …   Langenscheidt Polski wyjaśnień